11 mei 2018 zijn we vertrokken voor een zeilreis voor onbepaalde tijd met onze Catamaran ZILT. Omdat er meer is! Er is meer dan vastzitten in het systeem en 70 uur per week werken. Ja, we hebben het goed. Heel goed. En oh wat houd ik van mijn werk. Maar als je een droom hebt dan kun je niet anders dan stappen zetten…
Voor ons vertrek besluiten we dat de Algarve onze eindbestemming voor dit jaar zal zijn. Overwinteren in een gebied waar de zon in de winter nog volop schijnt, daar kijken we erg naar uit. Overwinteren in een gebied met een goede Shipyard zodat ZILT voor onderhoud uit het water gehaald kan worden is ook belangrijk. Dat was ons doel.
En hier zijn we dan. Al 6 weken en 1 dag liggen we stil. In de Marina van Portimão. Doel bereikt.
Zo gelukkig als ik ben als we naar een volgende bestemming zeilen, hoe gelukkig ik me voel op de oceaan, hoe gelukkig ik was in de laatste haven voor Portimão hoe ontregeld ik me hier voel. Een verklaring heb ik er niet voor maar ik ben volledig uit het lood geslagen.
Mijn vriendinnen voelen dit blijkbaar aan want ze vragen zich serieus af of Jos echt gelukkig is. Nee, op dit moment helemaal niet. Jos is helemaal niet gelukkig. Maar Jos moet niet zo zeuren. Jos leeft samen de liefde van haar leven haar droom maar toch is ze niet gelukkig…?
Elke dag sta ik met frisse moed op om tegen het einde van de middag volledig in zak en as te zitten. Dan kan ik alleen nog maar huilen, huilen en huilen. En de zon? Die schijnt hier elke dag. De temperatuur? Die is nog steeds boven de 20 graden. En elke dag loop ik eindeloos over het strand met Lulu. Fantastisch! Dus kom op Jos!!
De vinger kan ik er niet op leggen. Heeft het er mee te maken dat ons doel bereikt is? Dat we nu een soort van doelloos zijn? Maar dat zijn we niet want ons doel is, als Moeder Natuur het toelaat, eind Januari 2019 te vertrekken naar de Middellandse Zee.
Het is het stilstaan. We liggen nu 6 weken en 1 dag stil. En daar ben ik echt zó slecht in. Ik wil vooruit. Altijd. Stel dat je wat mist… We hadden ons voorgenomen te gaan ankeren in de prachtige baai hier aan de overkant. We hadden ons voorgenomen om heerlijk te gaan dagzeilen. En puntje bij paaltje…..doen we dat dus niet.
Wat we wel doen is elke dag ontbijten op het voordek in de zon. Elke dag maken we prachtige wandelingen of fietstochten. Of we huren een auto en ontdekken de Algarve. (Tip: ga vooral naar de westkust, die is prachtig) Elke dag hebben we contact met andere vertrekkers uit allerlei landen. Elke dag hebben we wel een koffie, lunch, borrel of een diner. Jongens, wat hebben we het goed. Wat hebben we het gezellig en wat leren we veel van het leven en elkaar.
En toch is Jos niet gelukkig. Weet je waarom? Jos heeft teveel tijd om na te denken. Heel veel tijd om na te denken. En dat is heel goed. Dit is een prachtig cadeau dat ik zomaar in mijn schoot geworpen krijg….
Ik heb het nodig om gedwongen stil te staan. Want als je mij mijn gang laat gaan dan ga ik vooruit. Altijd! Dan blijf ik doen wat ik altijd al doe. En ik wilde uit het systeem; omdat er meer is!
En er is meer. Er is zoveel meer. Wat ben ik dankbaar voor het leven dat we leven. Inmiddels ben ik er wel achter wat mijn ‘probleem’ is. Het heeft te maken met zingeving. Je kunt toch niet je hele leven alleen maar genieten? Zingeving. Omdat er meer is!