Signaal 1: je durft het gesprek met jezelf en/of de ander niet aan.

SCHREEUW

‘ik laat het maar zoals het is’. ’Ik weet dat het laf is maar het voelt voor mij op dit moment het meest comfortabel’ zegt ze. Om me vervolgens nogmaals te vertellen dat ze weet dat het heel laf is.

Ik kijk haar aan en zeg dat als dit voor haar zo voelt dat dat is wat het is. En dat ik het niet snap. Ik snap niet, echt niet, als je hart al jaren SCHREEUWT om gehoord te worden dat je daar geen gehoor aan geeft. Dan kun je toch gewoon niet anders dan in beweging komen…?

Je kunt 100 keer een retraite doen, naar waarzeggers gaan, naar Santiago lopen, je opsluiten bij de monniken maar hierdoor verandert er niets. Niets anders dan wat je al lang weet;  dat JIJ een beslissing zult moeten nemen. Dat JIJ in beweging zult moeten komen.

Uiteraard kun je ervoor kiezen om het niet te doen. Dat is je goed recht.  Ik ben er alleen heilig van overtuigd dat het op termijn een negatieve invloed heeft op je gezondheid.

Signaal 2: je durft je gouden kooi niet uit te vliegen

Slaaf

‘De mens en al zijn spullen. Wat een ongelooflijke hoop spullen verzamelen wij in ons leven.

Vanaf je geboorte wordt je aangepraat dat je die spullen nodig hebt. Via de televisie, radio, magazines. Vroeger had je een reclame blok tussen de programma’s door. Nu heb je om de 5 minuten een reclameblok dat langer duurt dan het programma wat je beluistert of bekijkt. De videospelletjes op de iPad van je zoon of dochter heeft zelfs reclameblokken. 24 Uur per dag wordt je onderbewustzijn geprikkeld.

Dus kopen we spullen die we niet nodig hebben. En jij kunt dit betalen want je hebt het goed. Je hebt een goedlopend bedrijf of een meer dan goede functie binnen een of andere organisatie. Met een salaris wat hier bij hoort, een grote lease auto en allerlei fantastische secundaire arbeidsvoorwaarden. Je wilt nou eenmaal graag laten zien dat je succesvol bent, dat het je goed gaat.

Daarnaast heb je een droom of wens. Nee, niet iets wat je graag nog zou willen HEBBEN. Wel iets wat je ergens in je leven nog heel graag een keer wil DOEN of MEEMAKEN. Maar dat komt ooit nog wel. Als je later groot bent. Want die gouden kooi verlaten, daar moet je werkelijk niet aan denken. Je bent een slaaf van je eigen behoeftepatroon en ego.

Maar ondertussen fluistert je hart al jaren. Maar jij hoort het niet. Zelfs als het SCHREEUWT hoor je het niet. Je hoort het wel maar je negeert het. Het is ook niet makkelijk een keuze te maken tussen een gouden kooi en je hart…

Signaal 3: hopen dat iemand anders voor jou de beslissing neemt

Regie

Wat als een ander voor jou de beslissing zou nemen? Dan kun jij er niets aan doen. Dan overkomt het je. Dan hoef je zelf geen keuze te maken. Dan hoef je jezelf niet als laf te bestempelen. Dan hoef jij een ander niet teleur te stellen omdat je niet meer aan zijn of haar verwachtingen voldoet. Dan wordt de keuze voor jou gemaakt.

Je kent vast wel mensen die door een reorganisatie boventallig zijn geraakt. Die een waar rouwproces doorlopen. Als je ze een jaar later vraagt hoe het met hun gaat dan vertellen ze je allemaal dat ze hadden gewild dat ze veel eerder zelf de keuze hadden gemaakt. Het leven is zoveel mooier, rijker of wat dan ook geworden.

Leer luisteren naar het fluisteren van je hart, dan hoeft het niet zo te SCHREEUWEN.

Steun ons!